حدیث
قال امام الصادق(ع) :
امّا العلة فی الصیام لِیستوِیَ به الغنی و الفقیر و ذلک لانّ الغنی لم یکن لیجد مس الجوع فیرحمَ الفقیر لان الغنی کلّما اراد شیئا قَدر علیه، فاراد الله عزّوجلّ ان یسوّی بین خلقه و ان یُذیقَ الغنیّ مَس الجوع و الالم لیرقّ علی الضعیف و یَرحمَ الجاعع.
ترجمه : علت روزه گرفتن آن است که به سبب روزه شخص غنی و فقیر با هم برابر شوند، چون شخص غنی رنج گرسنگی را نمی داند تا به فقیر رحم کند چرا که شخص غنی هر گاه چیزی را بخواهد می تواند آن را تهیه نماید به همین جهت خدای تعالی اراده کرده که همه بندگانش مساوی باشند و رنج و زحمت گرسنگی و سختی را به شخص بی نیاز بچشاند تا اینکه نسبت به شخص فقیر ترحم نماید و او را کمک کند.
مسئله
روز دهم - از چیزهاییکه روزه را باطل می کنند :
- قی و اماله
مسئلةٌ : قی کردن عمداً اگر چه برای معالجه و ضرورت باشد روزه را باطل می کند، ولی اگر از روی سهو و یا بی اختیار عارض شود ضرر ندارد و میزان صدق قی کردن است. پس اگر هسته و یا کرم بیرون بیاید اشکال ندارد.
مسئلةٌ : اگر شخص روزه دار آروغ بزند و چیزی در گلو یا دهانش بیاید باید آنرا بیرون آورد و اگر بی اختیار فرو رود روزه اش صحیح است و اگر به فضای دهان برسد و آنرا به اختیار فرو ببرد روزه اش باطل است. هم قضا دارد و هم کفاره.
مسئلةٌ : از جمله چیزهاییکه روزه را باطل می کند اماله کردن است. به چیزی که روان باشد(مایع) اگر چه در حال ضرورت و معالجه باشد. امّا شیاف ضرری ندارد هر چند احتیاط هم ترک آن است.
